Sinds die ene dag..

Proloog.
het gebeurde allemaal één jaar geleden:
Samen met mijn zus Lianne was ik een tweeling. Alleen ik werd áltijd gepest en zij was juist super populair! Altijd was ik al jaloers geweest op haar, maar sinds de dag dat nu bijna één jaar geleden is werd ze net zoveel gepest als ik. Het lijkt nog alsof het gister gebeurde. Mijn broer, Willem en zijn vriend Niels hadden pas hun motorrijbewijs gehaald, en om dat te vieren wouden ze Lianne en mij meenemen voor een dagje achterop. Lianne zat bij Willem en ik zat bij Niels achterop. ,,Doe jullie helmen maar al af, want we zijn er over twee minuten!'' riep Niels. We deden allemaal onze helmen af. Wat voelde dat fijn, je haren laten waaien in de wind.. Ik voelde me vrij! ,,Waar zijn Lianne en Willem?'' vroeg ik plotseling. Ze reden niet meer naast ons. We reden een stukje terug en daar zagen we ze. ,,Schiet op langzame slakjes!'' riep Niels lachend. In mijn ooghoeken zag ik dat Willem vaart maakte, en ik zag de vrachtwagen.. Ik keek van vrachtwagen naar motor en toen besefte ik wat er gebeurde ,,Neeeeee kijk uit!'' gilde ik op mijn allerhardst. Niels had ook in de gaten wat er gebeurde, en Willem schrok. ,,Lianne zet gauw je helm op!'' schreeuwde Willem. Lianne deed wat haar gevraagd werd, en Willem probeerde langs de vrachtwagen af te gaan, maar het was te laat. Niels pakte meteen zijn mobiel en belde 112 en daarna onze ouders, de vrachtwagenchaffeur stapte ook uit. Ik knielde naast Willen en Lianne en liet me tranen komen, ik was in shock, ik hoopte dat dit een nachtmerrie was. 5 minuten later (het leek wel een eeuwigheid) kwamen er allemaal ambulance's. Laterna in het ziekenhuis werd ons verteld dat Willem het niet overleefd had, en dat Lianne de rest van haar leven in een rolstoel moest omdat haar onderlichaam verlamd was.. Ik voelde me tranen prikken. Waarom had dit moeten gebeuren?

,,Lianne, ben je al klaar voor school?'' riep ik naar boven. We zaten allebei op dezelfde school, want bij ons op school waren meer kinderen die in een rolstoel zaten. Dat vonden Lianne en ik wel fijn, want nu waren we altijd dicht bij elkaar. Er kwam geen antwoord van boven. ,,Lianne!'' riep ik nog maar een keer. Alweer geen antwoord. Snel rende ik de trap op, bang dat er wat gebeurd was.. Toen ik haar kamer in liep zag ik niemand. ,,Mama!'' De tranen liepen over me wangen, gödverdömme waar was Lianne? Ik rende de trap af. ,,Mam, waar is Lianne!?'' ,,Die is naar buiten met je vader.'' opgelucht zuchtte ik, wat had Lianne me toch weer laten schrikken! Met me schooltas in me hand, liep ik naar buiten. ,,Lianne we moeten naar school.'' ,,Oké, gaan we alsjeblieft niet met de auto?'' Het is wel een stukje lopen.. Maar dat doe ik wel voor Lianne! ,,Als jij dat graag wilt!'' Ik duwde Lianne in haar rolstoel naar school.
We waren nog maar net op tijd, want toen we aankwamen ging de toeter. Lianne en ik moesten allebei een andere kant op. ,,Doei Lianne!'' ,,Dag..'' zei Lianne. Ik vond het altijd zo zielig om haar alleen te moeten laten gaan. Rennend liep ik de trappen op, opweg naar me lokaal. Engels in lokaal C66. Ik zag dat iedereen al op zijn plek zat en dat de docent al begonnen was met de les. Gauw liep ik naar me plek, ik hoorde me klasgenootjes dingen over me fluisteren zoals: ,,kijk die hoër is alweer te laat.'' maar ik negeerde het. Zou ik ooit nog erachter komen hoe het is om échte vriendinnen te hebben? De hele les staarde ik wat voor me uit, totdat de docent de klas uit liep om iets te halen. Kira het meisje voor me draaide zich om. ,,En sletje, had je nog een klant thuis?'' De hele klas begon te lachen en ik voelde mijn tranen brandde, wat had ik hier toch de pest aan. Toen het eindelijk pauze was zocht ik Lianne op. Overal waar ik keek was ze niet, ik kon nog maar een plek bedenken: de wc. Snel liep ik daarnaartoe, ik zag dat de gehandicapte wc opslot was, daar zat Lianne ik wist het gewoon. ,,Lianne..?'' fluisterde ik. Geen antwoord, alleen maar gesnik. ,,Lianne.. doe open.'' De deur ging van het slot af, voorzichtig liep ik naar binnen ,,Lianne, wat is er?'' ,,B-bri-britt..'' antwoorde Lianne snikkend. ,,Meisje, wat is er met Britt?'' ,,Z-ze is zo on-oneerlijk..'' Het had geen zin om door te vragen, dat kon ik beter doen als ze uitgehuild was. ,,Ik mis Willem'' zei Lianne zachtjes. ,,Ik ook.. ik ook..'' snikkend gaf ik Lianne een dikke knuffel. De toeter ging, dus de pauze was voorbij. ,,Lianne, we moeten naar onze les..'' zei ik voorzichtig. ,,Maar ik wil niet! Ik wil niet naar mijn klas! Ik haat mijn klas!'' riep Lianne. ,,Wat is er dan gebeurd?'' vragend keek ik naar Lianne, kijkend hoe ze zou reageren. ,,in mijn klas.. zit een meisje Britt die heeft iedereen..'' Lianne stopte even met praten. ,,Britt heeft iedereen tegen me opgestuukt. Ik word door iedereen gepest..'' Lianne begon te huilen. ,,Meisje, wat verschrikkelijk! Wil je naar huis? Dan meld ik je wel ziek.'' zei ik vol medelijden. ,,Nee.. Ik ga naar mijn les..'' Ze gaf me een dikke knuffel en rolde de wc uit opweg naar haar klaslokaal. Snel liep ik naar mijn wiskunde lokaal, waar de hël weer zou beginnen.