Love, or not?

Het was een vreselijke dag toen mijn ouders me vertelden dat we moesten verhuizen. M'n vader had een nieuwe baan in Amsterdam. '' Het is heel leuk in Amsterdam hoor, ze hebben van alles daar ! '' zei m'n moeder. '' En het is in ieder geval niet zo saai als Groningen je maakt er geheid vrienden. '' viel mijn vader haar bij. Ik keek ze aan alsof ze zeiden dat er een UFO op ons huis was geland. M'n zus Andrea was al helemaal van de kaart toen ze het hoorde '' Zijn jullie helemaal gek geworden ! Mijn hele leven is hier, m'n vriendinnen, m'n vriendje, m'n school, m'n werk. ALLES ! '' Haar vriendje heb ik trouwens nooit gemogen, ik heb niet zo'n hele goede band met m'n zus maar ik vertrouw hem niet, en ze verdient beter. Het afscheid nemen was een ramp toen ik de volgende dag op school kwam. Ik was daar niet zo heel populair maar veel kinderen kwamen afscheid nemen. '' He Samuel, we gaan je wel missen hoor!'' en '' Het gaat echt anders worden zonder jou, joh. '' Ik vond het maar raar niemand zei ooit een woord tegen me. M'n beste vriend Daan sprak de hele ochtend niet tegen me. Hij stuurde me die avond pas een SMS. '' Hoi, Sam ik ga je missen man, spreek je op MSN.. '' Hij was de enige die me Sam mocht noemen, op m'n moeder na, en zo nam hij afscheid? Daan heb ik daarna een lange tijd niet gesproken.

De dag van de verhuizing verliep naar mijn mening best goed op Andrea's gezeur na. Binnen twee uurtjes waren we in Amsterdam. M'n ouders probeerde de hele weg Andrea en mij een beetje op te vrolijken maar dat hielp niet echt. Ze bleven doorzeuren hoe leuk Amsterdam wel niet was. Dit huis was groter dan ons eerste huis. Mijn kamer was veel groter en dat maakte al een hoop goed. Ik pakte m'n spullen uit en was snel klaar, dus ik besloot Amsterdam een beetje te verkennen. Omdat ik over ben gegaan naar 4 havo na een jaar blijven zitten hebben mijn ouders een scooter voor me gekocht. Ik startte mijn scooter en reed onze rustige buurt uit. Als eerst reed ik langs m'n nieuwe school. Het was een oud gebouw in het centrum, volgens mij was het zelfs een monument. Het verkeer was heel anders dan ik gewend was en ik botste bijna tegen een fietser aan die me gelijk voor alles uitschold. Ik werd rood en mompelde '' Sorry meneer. '' Ik parkeerde m'n scooter bij een gracht en ging toen een stukje lopen, tot ik bij de dam kwam. Het was heel erg druk en er liepen veel mensen door de grote winkelstraat. Op een gegeven moment dacht ik dat ik hier toch wel aan kon wennen. Het was in ieder geval leuker om naar te kijken dan het winkelcentrum in Groningen. Ik keek naar de mensen die er liepen en zag dat ze heel anders waren dan de mensen bij mij op school. Ze waren heel spontaan en schreeuwden door de straten alsof het normaal was. En hun kledingstijl sprak me toch het meeste aan. Jongens droegen strakke broeken, en kleurige t-shirts en petten. Ik besloot om dit jaar op te vallen. Mensen zouden mijn naam weten op school, en Andrea zou niet zeggen dat ze me niet kende. Ik liep gelijk een winkel in met een paspop die precies op de jongen van net leek. En ik kocht van alles. Het was laat toen ik thuis kwam maar m'n ouders vonden het blijkbaar niet erg. Ik liep naar boven en had een goed gevoel over de volgende dag.


Deel twee komt tomorrow.