Het verhaal gaat over Ancilla.
Haar ouders hebben een huis gekocht waarvan het hele dorp beweerd dat het een spookhuis is. Ze gaaan het verbouwen om er vervolgens een eigen bedrijfje van te maken.
Sinds ze dat huis gekocht hebben gaat Ancilla rare dingen zien en memaken. samen met haar broer Dave en haar beste vriendin Lies gaan ze het raatsel van Hoten Idolon Eboracum oplossen.
Hotel Idolon Eboracum.
Een eigen bedrijf.
1[/center]
Ik laat het nieuws nog tot me komen. Hoe hebben ze het kunnen doen! Ze hebben het gewoon gedaan, zonder het ons te zeggen. Ik lig in bed maar kan nog niet slapen. Ik denk er nog aan, dat mijn ouders het spookhuis hebben gekocht! “We willen het gaan opknappen zodat we een eigen bedrijfje kunnen beginnen.” Een eigen bedrijf nog wel! Maar wat voor een bedrijf willen ze niet zeggen “Dat moet nog een verassing blijven. Over 2 maanden is het af en dan kunnen jullie het zien.” Daar waren we blij mee. Iedereen in het dorp zegt dat het daar spookt en wat doen mijn ouders? Ze kopen het. Mijn broer Dave vond het wel een stoer idee, een bedrijf in het spookhuis. Maar Ellie, mij jongere zusje, dacht er anders over, ze begon te huilen en ze schreeuwen dat ze nóóit binnen in dat huis zou komen. Nou ja, over 2 maanden weet ik wat ze er mee gaan doen.
2
“Hooy, weet je wat mijn ouders hebben gekocht!” begroet ik Lies, mijn beste vriendin. “Ze hebben het spookhuis gekocht. Voor een of ander eigen bedrijf!” “Dat meen je niet! Het spookt daar en het is gevaarlijk en ik weet niet wat allemaal!” druk kletsend fietsen we naar school toe. “waarom hebben ze dat gedaan straks komt er allemaal ongeluk over jullie uit en kunnen jullie nooit meer slapen en …” de rest van Betines woorden horen we niet, wand de bel gaat. We vinden het niet erg, want ze overdrijft nogal vaak. Als de laatste bel gaat. “Wat kan Betine kletsen! Ze had het alleen maar over dat ene verhaal” “Welk verhaal?” Vraag ik aan Lies. Ik zit in een andere klas als Lies en Betine dus ik weet niet waar ze het over heeft. “ik weet het niet zo goed. Iets met een moord en dat de geest er nog altijd rondspookt je weet wel wat voor een soort verhaal. Maar ik ga hier af. Tot morgen!” “doei” roep ik zwaaiend naar Lies terwijl ik nog een stukje moet fietsen. Als ik langs het Huis kom kan ik niet laten om te stoppen en ernaar te kijken. Het zou denk ik best een mooi huis kunnen zijn, als al het onkruid weg is. Ik zet mijn fiets tegen het hekje, want ik wil het huis van binnen bekijken…
3
Ik loop voorzichtig over het pad naar e voordeur, tenminste… ik hoop dat dit een pad is en dat er een deur is. Overal is onkruid en de tegels liggen schots en scheef. ik zie de deur pas als ik er recht voor sta. Het moet ooit een groene deur zijn geweest, je ziet nog her en der wat groene verf bladeren. Voor de rest is het er overal af. In het midden zit een ouderwetse klopper van een hond. Ik probeer de deur, maar die werkt niet mee. Ik ga er met mijn volle gewicht tegenaan leunen, ik hoor wat kraken, maar de deur blijft potdicht. Ik wil weer naar mijn fiets toe lopen als ik wat hoor. Het komt van de zijkant van het huis vandaan. Ik ga de hoek om, maar zie niks. Nu ik hier toch ben ga ik de achterdeur proberen. Misschien is die wel open. Als ik bijna de volgende hoek om ben, hoor ik weer iets. Uit de struiken komt een konijntje uit huppelen. Een gitzwart konijntje. “Ach, ben ik daar zo van geschrokken.”zeg ik en buk me om het diertje te aaien. “He, je kleeft helemaal? Hoe kan dat?” ik bekijk mijn handen en ontdek dat er zwart spul op zit wat verdacht veel op bloed lijkt.bij wat verder onderzoek kom ik tot de conclusie dat het bloed is! “Hoe kom je hieraan! Zwart nog wel! Waar…” maar het konijntje is er niet meer. Ik sta op en ga zo vlug als ik kan weer naar mijn fiets toe. Misschien hebben ze in het dorp toch gelijk en is het een spookhuis.
4
Na 2 maanden is het zover, de opening van het bedrijf van mijn ouders! Ik sta nu voor het Huis samen met Lies en we wachten op de opening. “ben benieuwt wat het nou word”zegt Lies tegen mij. “Ja, en ik ben ook benieuwt wanneer ze nou gaan openen. Ze zijn al een kwartier te laat!” met dat ik het zij komen mijn ouders en de burgermeester op het podium te staan en begint te praten:”ik ben blij dat jullie allemaal konden komen op dit mee te maken. Het Huis word weer bewoond! En dan niet met 1 gezin maar hopelijk met meerde gezinnen…”de rest kunnen we niet verstaan wand ineens begint een groep mensen van alles door elkaar te schreeuwen.”wat zeggen ze?” schreeuw ik tegen Lies. “iets van dat er niemand in het Huis mogen gaan wonen” dan komt de politie eraan om de mensen te bedwingen. Het duurt even maar dan zijn ze weg. “sorry voor het ongemak “vervolgt de burgemeester zijn verhaal “we zijn een beetje uitgelopen dus ik hou het kort.” Hij loopt naar het lintje toe wat voor de duur hangt. “en hierbij open ik het Hotel Idelon Eboracum!”
ik zou er graag een logo boij hebben, maar ik heb zelf geen bewerkingsprogramma.
dus als jullie een mooi logo voor het verhaal willen maken graag!
Index 
vr nov 21, 2008 6:18 pm
