Hét TH-rollenspel

Bill
"Durf het niet," zeg ik met toegeknepen oogjes.

Tom
"Je weet dat ik alles durf, klein broertje van me." Grijns ik naar hem.

Bill
Ik kijk met ee ndodelijke blik naar Tom. "Niet doen," zeg ikda nzielig :'D

Tomzel
"Mijn lieve, kleine Billigheid, je weet goed genoeg dat ik het zou doen als ik zou willen." "Maar het enige wat ik nu écht wil is naar huis en weg uit dit eng ziekenhuis",

Bill
"Stop dan met het willen," zeg ik venijnig. Ik pak mijn zak en doe hem op mijn rug.

Tomzel
Heb ik daar een gevoelige snaar geraakt? Ik zet me recht en bekijk Bill die twijfelend naar de deur kijkt.

Bill
"Moeten we gaan?" vraag ik zielig. Tom knikt zachtjes en ik laat mijn schouders hangen.
Nooit gedacht dat ik hier nog zou willen blijven. -.-

Tomzel
Voordat ik de deur opendoe geef ik Bill een knuffel, hij heeft het gewoon even nodig, zo zielig dat hij eruit ziet en dan straks die chemokuren en bestralingen en bâh. Hij sleft voor me uit naar buiten, waar ik meteen hoor iets van een 'oh, sorry, ik had je niet gezien en..'

Aurora
Ik kan me tegen mijn hoofd slaan voor mijn eigen onhandigheid. Mijn inspecterende blik gaat over Bill heen. Hij ziet er slecht uit, arme jongen.

Bill
Ik verander in een stamelend wrak. Wat een geweldige laatste indruk.

Aurora
"Voel je je wel goed?" Vragend kijk ik hem aan waarna ik zijn pols vastneem ,alsof ik daarmee kan voorkomen dat hij van zijn stokje gaat. Ik zie Tom ook alleen maar raar kijken naar Bill.

Bill
"Ik-ik" fluister ik. Ik voel me plotseling nogal licht in mijn hoofd worden. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Als het gevoel overgaat zeg ik zachtjes: "het zal wel gaan." ik schenk haar een klein glimachje.

Aurora
"Zeker?" De reactie op Bill zijn glimlach is een grote glimlach op mijn gezicht. In het echt is het wel wat anders dan op tv of in de boekjes. "Zou je die last op je rug niet aan Tom geven?" -dommezet-

Bill
"Ik ben niet zwak ofzo, als je dat denkt," bijt ik haar toe. Godverdomme. Dat had ik niet zo mogen zeggen.
Alsof mijn benen het tegendeel willen bewijzen, voel ik ze onder mij wegzakken en word alles achter mijn ogen zwart.

Aurora
God die is koppig. Tom zie ik in een reflex met zijn handen grijpen naar Bill die hij maar net opvangt. Tom kijkt me vragend aan, "zet hem even op die stoel", zeg ik verstandig waarna hij gemakkelijk Bill oppakt en op een stoel neerzet. Niet wetend wat ik moet doen loop ik naar zijn kamer terug om een washandje te pakken uit een kast, nat te maken en daarna op zijn hoofd te leggen.

Bill
Ik knipper met mijn ogen als er iets nats tegen wordt geflapt. Ik duw het weg en ik kijk in de ogen van Aurora. Volgens mij begin ik stom te grijnzen.

Aurora
"Gaat het alweer?" Ik kijk hem inspecterend / bezorgd aan. Tom doet net hetzelfde: hem bezorgd aanstaren

-------

http://onlineverhalen.secretstories.org/viewtopic.forum?t=129