Hét TH-rollenspel

Jolien (JolienDude) en ik (-Wezenloos) zijn de enige actief hier dus zal ik maar zeggen:

Bill => -Wezenloos
Tom => -Wezenloos (omdat ik het anders te zielig vind dat hij niet vernoemt wordt)
Gustav was anewstart (dacht ik)
Georg was nog niemand :'D
(Arme georgje =[)
Hanne => JolienDude

excuseert u mij ik had niet gezien dat er een tweede TH-spel openstond want het verdwijnt bij mij vaak :s
Sorry daarvoor

Demi
Botst op straat tegen tom op... 'Oow uhm... Sorry' mompel ik.

Tom

'Godverdomme, moeten ze nu altijd mij op het lijf lopen als ze..'
Kijkt het meisje recht in haar ogen aan, 'geeft niet.'
Nu opweg naar huis

demi
'Waarom loop ik nu altijd tegen mensen ??' kijkt naar Tom en lacht.

Safi

ze staart met vochtige ogen naar het raam, waarachter het landschap van het platteland overgaan in nieuwbouwwijken.
waarom moesten haar ouders zo nodig naar de stad verhuizen?
waarom hadden ze Layka en Sana achter moeten laten?
alleen vanwege haar stomme vader was ze nu haar beste vrienden kwijt, haar geliefde 2 honden.
de enige die haar echt ooit hadden begrepen.
als de auto stopt en haar ouders vrolijk uitstappen volgt ze als een dood lijk haar nieuwe thuis binnen.

Bill loopt op dat moment on opvallend voorbij het huis van Safi

Andreas

Komt Tom en een meisje tegen op straat.
'Tomm! Yow, dude, hoe gaat 't en wie heb je bij?'

----

Tom
'Uhm.. Dit is uhm..'

Safi

ze was nog niet het huis binnen of zag al iemand lopen waarbij ze in shock raakte.
"oke... en dan zeggen ze bij ons dat ik soms wat raar smet mijn haar doe..." mompelt ze spotted tegen zichzelf als ze een jongen met witte dreadlocks( dinges?:}) voorbij ziet komen.
daarna stampt ze woedend het huis in als haar ouders haar roepen

Demi
''t is Demi... en jullie zijn ??'

Bill loopt ongestoord verder naar weetikveelwaar.. Zijn waré liefde zoeken ofzo?

Andreas
Hij steekt zijn hand uit, 'Andreas.'

Tom
Houdt zich nonchalant bezig en leunt tegen een muur aan,
als ze me niet kent, is ze een kip zonder kop.
'Tom,' meldt hij uiteindelijk eventjes.
'Maar ik moet gaan, Bill kan haast niét koken en daarbij heeft hij even hulp nodig dus, houdoe..'
Gaat naar huis en ziet een meisje juist nog door een voordeur glippen, 'die ziet er ook blij uit' *sarcasme*

demi
'ik ken u van ergens... maar van waar?'[tegen Tom] kijkt raar naar de naar voor gestoken hand en schud die uiteindelijk.

demi
'ik ga maar beter hu... :S'''

Andre Fraque
'Tom? Ach, misschien.. Tja, van Tokio Hotel?' Grijnst naar Demi
'Hmm, ga dan maar, maar mag ik misschien je nummer?'' (:

Safi

"en dit wordt jou slaapkamer!" trost laat haar vader een grote kamer met uitzicht van voren zien. "mijn oude kamer was veel gezelliger" kaats ze sagarijnig terug.
"die kamer in dat oude krot van ons? dat kun je niet menen!" antwoord haar vader lachend.
de druppel was geariveerd die de emmer deed overlopen.
"IN DAT STOMME KROT VAN JOU WAREN ER TENMINSTE 2 LEVENDE WEZENS DIE OM ME GAVEN!" brult ze als een gek naar haar vader en sprint langs hem naar beneden de trap af.
als ze buiten is loopt ze , beter gezegt rent ze als een kip zonder kop de woonwijk door.

Tom
Als hij een deur hoort kraken, dicht bij de beurt, kijkt hij om en ziet het meisje van daarnet gefrustreerd het huis uitlopen.
Doordat Tom een ex van hem tegenkwam bleef hij even hangen om haar uit te schelden (xD) en daardoor was hij nog niet thuis..
Nieuwsgierig zet Tom de achtervolging in van het nieuwe meisje in de buurt, het handige, ze woont maar een paar straten verder en ze is nog knap ook ^^

De Tomineater achtervolgt haar en..

Safi

Als ze een park ziet(als dat gaat door die tranen vloed xD) loopt ze er iets minder boos naartoe. een park was tenminste nog iets in de richting van de vrijheid van het platteland die ze vroeger had.
als ze het park betreed, verlaat ze gelijk het geasfalteerde pad en zakt niet veel verder tegen een boom op het gras in elkaar.

Bill kliert ondertussen met stukjes noodels (die zijn ontzettend goor man xD) uit een pakje die hij maar niet uit z'n haar krijgt sinds hij het pakje slecht heeft geopend xD

Tom
Voorzichtig loopt hij naar het meisje toe, natuurlijk, onopgekmerkt. Aan de andere kant van de boom laat hij zich ook op dezelfde manier inzakken en probeert haar aandacht te trekken door toevallig wat gras dat dicht bij haar staat te plukken en door de lucht te gooien. De wind heeft een perfecte invloed op de grassprietjes en de kleine groene dingen vliegen tegen het gezicht van het meisje..

Safi

ze staart even schaapachtig naar het gras voor ze beseft dat gras normaal niet kan vliegen...
"Lukt het een beetje?" haar stem klonk sarcasties, maar ook wantrouwig, aangezien ze niet wist wie het zo leuk vond om met gras te gaan gooien.

Tom
'Nee,' zegt hij bot terug en gaat gewoon verder met het gras.

Safi

ze zucht geirriteerd. "er staan hier weet ik veel iet hoeveel bomen in dit stomme park in deze hele stomme stad en uitgerekent bij deze moet je gaan zitten?" blaft ze chagie.

Tom
'Waarom kom jij dan hier zitten? Er zijn toch genoeg andere bomen om tegen te gaan hangen / leunen / zitten enz.., maar natuurlijk moet mevrouw weer alles beter weten en hier komen zitten. Je weet toch wel dat dit een héilge boom is en mijn boom toevallig?' Ratelt hij aan een stuk door en gaat gefrustreerd door met het gras uit het land te trekken zodat er ook stukken zwart zand waar de wortelen aan vast zaten mee naar boven komt.

Safi

ze zwijgt, staat op en loopt naar een boom 2 meter verderop, en ploft weer in de zelfde positie neer.
ze houd haar ogen gericht op een bepaald grassprietje, ookal was het pikkedonker.
ze kon het niet laten om door haar woestheid heen eeven een blik naar de jongen te werpen, iedergeval zo had hij geklonken.
maar omdat het pikkedonker was zag ze niets xD

Tom
Zonder enig geluid te maken staat hij terug op, hij is het beu afgeblaft te worden door een meisje en heeft Bill beloofd op een normaal uur met hem te gaan eten en aangezien het al donker is en al laat (?:}) is moet hij maar eens gaan. Maar dan denkt hij dat het meisje niet weet waar ze feitelijk is, ze woont hier nog niet eens een uur.
'Vind je de weg terug?' Vraagt hij bot terwijl hij al aan het donker gewend is en een klein gestalte bij een boom ziet.

Safi

"als ik tot morgen wacht weet ik de weg terug naar Aken heus wel ja" bij het woord Aken onderdrukt ze schichtig een grote drang om tranen binnen te houden.
ze komt langzaam overeind maar blijft tegen de boom leunen.
haar lichaam trilt, ookal merkt ze het zelf niet.