[B-TH] Verloren - gevonden

Weet je wat Katrien - best dude ever xD- en ik in de klas altijd doen tijdens leswisselingen? *trots*

"KATRIEN!! KATRIEN!!" *Katrien kijkt* "LUCHT HIGH FIVE !!" Doen we net een Hight Five, maar zij zit paar banken verder dan mij xD
Ojaa en dan kijken de jongens naar ons en doen ons na '-_-

Tjaa jongens ^^ xD
ik voer gesprekken met een vriendin die aan de andere kant van de klas zit, tijdens Nederlands xD.

Hoe doe je dat? xD

Gebaren xD
en stil praten ^^ x)
ik ga weer leren,
Byee <3

Ik weet nog dat ik begin dit schooljaar helemaal aan de kant zat, buitenste kant x), en een vriendin van me aan de andere kant. Zo zaten we droog te doen naar elkaar in de les en toen lagen we altijd in een deuk tijdens de les en de leerkracht heeft me daarom vanachter gezet. xD

Ennubenjeerweer.

Stukje 7

De deur gaat weer open. Ik spring terug onder de lakens, net optijd, het briefje stop ik snel onder mijn hoofdkussen en ik leg mijn hoofd erop. Een schim komt mijn kamer binnen. "Jolien..." Fluistert Jeroen, ik ken zijn stem uit duizenden. "Wat?" Zeg ik zacht. "Wat heb jij gezegd en gedaan?" "Me losgetrokken en gegilt dat hij een stomme oen is." Zeg ik simpel. "Maar ga nu terug, anders zit jij zo ook in de problemen, en heb ik je al verteld dat ik geen contact meer met je mag maken?" "Wat? Dat kunnen ze je toch niet aandoen?" "Een kind als hem dus wel. Ik kan echt niet tegen hem op!" Leg ik hem uit. Ik hoor terug stemmen op de gang. "Maar ga terug! Ik zie je morgen tijdens het ontbijt wel!" Zeg ik en hij loopt terug weg. De deur gaat terug dicht. Snel doe ik mijn nachtlampje aan en lees wat er op het briefje staat.
Bel me; 0***********
Ik houd van je -x-
Zou dit van Jeroen zijn? Nee, zijn nummer is anders... Misschien is het wel die éne jongen waar ik deze ochtend ben tegen aangelopen. Ja het klinkt dom, maar het kan wel. Of misschien die éne van het restaurant. Vragen omcirkelen mijn hoofd. Geen één antwoord vind ik, ik zal morgen maar bellen ofzo, nu ga ik maar slapen. Mijn hoofd leg ik terug op het hoofdkussen en ik zie nog een kleine schijn van de maan binnenvallen. Een laatste zucht, en ik val in een diepe slaap op weg naar droomland. Het land waar alles waar is.
"Jolien, opstaan." De stem van Caroline maakt me wakker. Slaperig kijk ik op, net te laat want de deur gaat weer met een klap dicht. Slaperig stap ik uit bed. Ik ga naar de badkamer en fris mijn gezicht op. Snel doe ik vers ondergoed en kleren aan en loop de trap af. Mijn rugzak, die aan de trap ligt, check ik nog even na of alles er voor vandaag inzit en ren dan door naar de eetkamer. Eline, Marc en Caroline zitten al vrolijk met elkaar te praten. Als ze me zien haalt Marc even zijn krant voor zijn neus weg en kijkt me nors aan. "Goedemorgen." Zeg ik 'opgewekt'. "Zet je." Zegt Carolino op een vriendelijke toon. Eline zit me alleen maar 'dom' aan te staren. Ik zet me naast Caroline, als Jeroen beneden is zet hij zich naast mij. "Geen woord tussen jullie met twee." Zegt Marc nors en leest verder zijn krant. Ik kijk Jeroen even aan en kijk dan somber weg. "Eet wat, lieverds, ik wil niet dat jullie verhongeren." Zegt Caroline. "Neen, geen honger." Zeg ik en schuif het bord van me weg. Integendeel van Jeroen, hij pakt meteen een broodje en eet het lustig op. Als het tijd is om te vertrekken pak ik mijn jas en rugzak en ga ermee naar buiten. Jeroen loopt me achterna en samen gaan we fietstend naar school.

Marc is een brulkikker '-_-
En Caroline is nog wel lief x)

xMensjee schreef:

Marc is een brulkikker '-_-
En Caroline is nog wel lief x)

Eigenlijk snap ik zelf niet waarom ze zijn getrouwd met elkaar. =D

JustYou_x3 schreef:

xMensjee schreef:

Marc is een brulkikker '-_-
En Caroline is nog wel lief x)

Eigenlijk snap ik zelf niet waarom ze zijn getrouwd met elkaar. =D

Omdat Marcop het einde nog wel lief wordt, x)

Iemand verklapt een verhaalgeheim? xD

Sorry ö

xMensjee schreef:

Sorry ö

Grapjéé ö

Stukje 8

Héél de lange fietsweg is het stil. Dat haat ik dus... "Jeroen? Vind jij me stom?" "Nee, tuurlijk niet. Waarom vraag je dat?" "Nou, omdat iedereen me een vervelend stom geadopteerd kind vindt." "Daar kun jij toch weinig aandoen?" "Ja..." "Zit er maar niet over in, ik ben toch ook geadopteerd.." Ik zwijg. Als ik nu mijn gedachte zou zeggen, zou onze vriendschap weg zijn. En hij is de laatste persoon op aarde die ik weg zou willen. Op school stallen we onze fietsen en lopen het plein op. Géén seconde later gaat de 'bel' en gaan we naar het lokaal.
Na een lange, nutteloze dag zie ik Jeroen naar me toe waggelen. "Wat heb jij gedaan?" "Gevallen van de rekken met lichamelijke opvoeding." Grijnst hij. "Jup, daar moet je trots mee zijn." Zeg ik lachend. "Kom, laten we naar huis gaan." "No way! Ik ga echt niet naar dat Marc kind!" Zeg ik meteen. "Wat ga je dan doen?" "Laten we naar een park gaan." Stel ik voor. "Nou mij best..." Krijg ik als antwoord. We halen onze fietsen uit de stalling en fietsen naar een parkje, waar al veel jongeren zitten. We zetten ons op een leeg bankje. In de verte zie ik de twee jongens weer van gisteren samen met nog drie andere. Ik bespiek ze lekker. Daarna pak ik mijn mobiel en stuur iets naar het nummer van het briefje dat ik gisteren vond. Opeens zie ik een van de jongens hun mobiel pakken. Raar kijk ik hem aan. Zou hij het zijn? De éne jongen laat het aan de andere zijn. Ze lachen samen. Als hij zijn mobiel wegsteekt krijg ik een bericht aan. Hij kan het toch niet echt zijn? Ik beantwoord hem snel en weer pakt diézelfde jongen zijn mobiel. Weer hetzelfde verhaal, als hij die wegsteekt krijg ik er één aan.

Jolien: Héé wie ben je?
Jongen: Ik houd van jouw x
Jolien: Waar ben jij?
Jongen: In het park en jij?
Jolien: Kom dan recht in mijn gezicht zeggen dat je van me houdt, ik sta links van je, op een bankje met een vriénd van me.

De jongen kijkt nu ook links. Ik glimlach een beetje naar hem en hij glimlacht ook. Na een tijdje, als de andere 3 jongens weggaan, staat hij en dé andere jongen, die de dag ervoor ook in het restaurantje zaten, er nog. Ze komen naar ons aflopen. Als ze recht voor me staan wilt de éne jongen met die aparte stijl wat zeggen.

Stukje 9

"Aangenaam, Bill." Zegt hij en steekt zijn hand uit. Verward duw ik zijn hand weg. "Jolien, hoe heb je..-" "Vragen maken niet slimmer." Zegt hij glimlachend. De andere jongen komt naast Jeroen zitten, die er trouwens ook versuft bij zit. "Dat is Tom trouwens." Vult hij zich aan. "Leuk, maar ik ga terug naar huis, niet Jeroen?" "Ehm, ja." "Onze vader is nogal stipt met uren." Lieg ik snel. "Jullie broer en zus? Op elkaar lijken doen jullie ook niet." "We zitten ook in een..-" Bijna verraden, tegen hen ga ik echt niet zeggen dat we in een pleeggezin zitten. Je gaat toch zelf ook niet zeggen tegen iedereen wat voor kleur ondergoed je aan hebt? Dat ga ik nu ook niet doen met mijn pleeggezin verhaal. Mokkend ga ik rechtstaan en pak mijn fiets. Jeroen zit er half terug op. "We moeten naar huis. Sorry, toedels!" Zeg ik snel en we fietsen naar huis. "Wat was dat?" Vraagt Jeroen meteen. "Niets bijzonders. Als we nu maar niet op ons dak krijgen van Marc." Zucht ik.
Inderdaad, thuis aangekomen, fietsen weggezet en rugzak in de hal gegooid komt Marc woedend op ons aflopen. "Jolien! Jij weer!" Snauwt hij naar me. Hij pakt me bij mijn bovenarm en gooit me in mijn kamer. Hij sluit me op en huilend ga ik tegen de deur zitten. Hij heeft nieteens wat gevraagd ofzo. Ik haat hem zo hard. En wat haat hij mij zo hard. Mijn mobiel gaat weer af. Het is dié Bill weer. Ik druk hem snel uit, maar geen seconde later belt hij weer. Dit gaat een tijdje door en ik neem dan toch op.
"Met Jolien" "Hé, met Bill. Is er soms wat met je?" "Neen, met jouw wel soms?" Een trilling in mijn stem was hopelijk niet zo hard te horen via een telefoongesprek. "Je mag het heus wel zeggen, je kan me vertrouwen." "Ik ken je nieteens, en ik zou je moeten vertrouwen?" "Ja..." "Wat geeft de reden daartoe?" "Ik mag je toch helpen, steunen enzo tijden moeilijke tijden? Daar zijn vrienden voor." God waar heeft hij het over? Hij is niet eens een vriend van me. Maar het moet er gewoon uitkomen dus doe ik mijn verhaal van het begin tot het einde. "Wat erg voor je.. Kun je niet vragen of mijn ouders je mogen adopteren." "Neen, dankje." "Nou ik wens je veel succes, ik bel je morgen nog wel eens." "Als je dat nodig vind..." "Ja tuurlijk, doeii houd van jouw!"
Verward kijk ik naar mijn mobiel, was dat nou echt dié jongen?

Stukje 10

4 Lange uren gaan voorbij. Ik krijg naar het schijnt ook geen eten omwege mijn gedrag. Nou fijn, dan bel ik zodadelijk de kindermishandeldingdienst en ik word nog echt weggehaald. Het begint langzaam koud te worden in mijn kamer. Vreemd.. De verwarming staat normaal altijd op. Na een tijdje heb ik er genoeg van. Ik ga op de thermometer kijken en zie dat het 13° is. "Hmm, die zal wel kapot zijn dan." Mompel ik tegen mezelf en trek een dikke trui erboven aan en leg me onder het donsdeken, meteen val ik in slaap.
Midden in de nacht word ik trillend wakker. Het is ijskoud in mijn kamer. Ik ga weer eens kijken op de meter. "Hoe kan dit nou weer!" Roep ik half als ik zie dat het 5 graden is. Ik doe een poging om de deur te openen, maar die is kennelijk op slot. Ik ren naar het raam en probeer die open te doen. Opeens hoor ik geschuifel, ik kijk naar de deur en er word een kaartje eronder geschoven. Meteen ga ik erheen en pak het in mijn handen, ik lees Zo heb ik dit niet gewild, Marc is je beu, hij wil je dood zonder dat iemand iets merkt. De deur is helemaal kapot, ik kan je niet redden. Sorry voor wat ik je aangedaan heb... Eline. Verward van alles laat ik het op de grond vallen. Ik pak mijn mobiel en wat geld en breek nu het raam helemaal kapot, voorzichtig spring ik van het hoge naar beneden. Vallen op de harde grond is beter dan dat ik nu doodga van de koude. Ik stuur een berichtje naar Bill, de vraag waar hij woont. Als hij iets terug stuurt volg ik zijn instructies op. Niet veel later sta ik voor zijn deur. Ik klop/bel zacht aan. Meteen doet hij open. Verbaast slaat hij meteen een arm rond mijn schouder. Hij is vreemd, maar hij is beter dan Marc. In zijn huis is het véél warmer als in de koude nacht of in mijn kamer. Ik zet me in de sofa, hij komt naast me zitten. Half in shock van wat er zo allemaal opeens gebeurd staar ik voor me uit. "Gaat het?" Vraagt dé andere jongen die opeens binnenkomt. Langzaam schud ik mijn hoofd. Na een tijdje val ik in slaap, ik doezel tegen Bill's borstkast, maar dat vindt hij niet erg, hij heeft het al te graag.
Mijn mobiel gaat af. Ik wil opnemen maar Tom grijpt hem vast en zet hem uit. Slaperig rek ik me uit. "Goedemorgen." Zegt Tom grijnzend. Ik kijk even opzij en zie Bill nog vredig slapen.

AAAAAH <3
verder Evaa x)
En mark is stom '-_-
Maar dat wist je al x)

Marc is gewoon Marcstomsaaivervelendenhaathem.
Die naam al. x)

Stukje 11

"Wat gaan we vandaag doen?" "Naar school gaan is géén optie." Zegt Tom. "Jullie kunnen wel gaan..." "Inderdaad, maar dan ben jij zo alleen hier." "Ik heb de televisie." Zeg ik droog. "Ik zou maar niet te veel droge opmerkingen geven als Bill erbij is, die ligt meteen plat en lachen is niet zo héél fijn met iemand als jouw erbij." "Wat bedoel je? Ik kan heus voor mezelf zorgen!" Bijt ik hem toe en ga rechtstaan om al weg te lopen. Ik voel een hand rond mijn pols gaan. De ideeën ervan dat het Marc kan zijn komen op en ik slaag zijn hand weg. Daarna voel ik twee armen rond mijn middel. Kwaad probeer ik me eruit te wurgen, dat niet lukt. Als ik al wat kalmer ben zie ik dat het Bill is. Tom zie ik alleen geschrokken naar me staren. "Sorry .." Zeg ik snikkend en word terug de sofa ingeduwd door Bill die meteen terug naast me komt zitten. "Sorry.." Fluister ik weer. Troostend wiegt hij me heen en weer. "Wij laten jouw hier in huis achter als je beloofd, beloofd, beloofd niet weg te rennen en de voordeur niet te openen als iemand belt." Zegt Tom heel wijs. "Nou, mij best, als ik maar niet terug naar dat pleeggezin moet gaan." Zeg ik en bijt weer eens op mijn onderlip om de tranen in bedwang te houden.
Nadat we samen iets hebben gegeten gaan Tom en Bill het huis uit. Ik ren meteen het hele huis rond, eerst heb ik alle kamers kritisch bekeken, daarna heb ik lol gemaakt in de badkamer met make-up en nu zit ik voor de televisie, dat is altijd een héél intressant technologisch ding geweest. Het staat op een muziek zender, herhaling van gisteravond. En Tokio Hotel heeft weer een nieuw nummer met clip gemaakt. Vandaag krijgen jullie het zodadelijk voor de allereerste keer te zien en te horen. Geniet ervan hier is Tokio Hotel met Tausend Meere (1000 Meere). Als het begint, komt er opeens een jongen te voorschijn. Hij lijkt op Bill? Neen, het is Bill? Waarom vertelde ze niet dat ze in een groep zaten? Hij heeft best een mooie zang, en het gitaarspel van Tom en de andere jongen is ook niet slecht. De melodie klinkt ook goed. Gehypnotiseerd kijk ik naar het scherm. De rest van de voormiddag is het nog even saai, nog net wat saaier alsof je op zoek gaat naar bacteriën. Als de voordeur openvliegt kijk ik geschrokken wie er binnenkomt. "Man, wat kunnen leerkrachten zeiken zeg." Zucht Tom en kijkt glimlachend naar me. "Je bent toch niet weggerent voor deze enge mensen met de naam Bill und Tom?" Grijnst hij. Ik lach terug, "Neen hoor, ik heb meer schrik voor een vlinder dan voor jouw!". Glimlachend komen ze naast me zitten. "Waarom vertelde jullie niet dat jullie in een groep zaten?" "Wist je dat niet?" Zegt Tom half in shock. "Neen.." "Echt niet?!" "Nee." "Nu eerlijk zijn." "Ik wist het echt niet en houdt je mond of.." "Of wat?" Bemoeit Bill zich er ook mee. "Of ik ga je z.." "Doe dat maar." Grijnst Bill en kijkt me lief aan.

WHAAAAAAAAAAAAh verderr EvaMädchen.
Jolien heeft morgen Duits en ik ga 95 % halen ;hah

xMensjee schreef:

WHAAAAAAAAAAAAh verderr EvaMädchen.
Jolien heeft morgen Duits en ik ga 95 % halen ;hah

Sehr gut.

jeej verloren gevonden!!! love it! X'D

anewstart schreef:

jeej verloren gevonden!!! love it! X'D

Wat van dit deel snap ik niet? (a)