Hét TH-rollenspel

Tom
"LAAT MIJN DOCHTER GERU.." Jolien haar moeder staat weer met een zure blik in de deuropening. "Jolien, waarom loop je zo te schreeuwen als er niets aan de hand is?" Grommend komen de woorden uit haar mond, ze kijkt met met een achterdochtige blik aan en ik kijk haar even chagerijnig terug aan :'D

Jolien
"Kieteldood," zeg ik betweterig. Mijn moeder verdwijnt weer in het deurgat.

Tom
"Stiekem staat ze nu achter die deur al klaar om terug plots binnen te vallen hierzo", mompel ik nadat ik haar een kusje op haar voorhoofd gaf.

Jolien
"Dan gaan we wandelen " zeg ik overactief en ik trek Tom recht. Waarna ik mijn schoenen begin aan te trekken.

Tom
*endepaparazzidan?Ach,Jolienistmeineschatz,dusmoetenzeermaarmeelerenleven*
Geconcentreerd kijk ik hoe Jolien haar schoenen aan trekt ; waarna we naar beneden gaan ze haar jas aan trekt, net zoals ik en we daarna weg zijn. Ik verstrengel mijn vingers tussen de hare en trek haar dicht tegen me aan.

horsetycoon doet het plots niet meer bij mij? *

Heeft eva ht weer een kapot gekregen? :'D

Jolien
Ik vertrek met Tom uit de deur en we zijn de hoek van de straat nog maar om of er komt een hoop fotografen en intervieuwers op ons af. Ik kijk verschrikt naar Tom.


Bill
Is nog nooit zo levend geweest !!



Eat that ;hah

Tom
"Gewoon negeren of je kunt ook gewoon me recht voor iemand zijn neus volop de mond kussen, je kunt kiezen", grijns ik waarna ik haar schuw dichter tegen me aantrek en in het rond kijk om te zien of er een uitweg is. Waarna plots mijn gsm afgaat.
'Tom', mompel ik gefrustreerd tegen het onbekende nummer.
'Tom Kaulitz, broer van Bill Kaulitz?'
'Ja, dat ben ik',
'Ehm.. Uw broer heeft zonet de strijd tegen zijn ziekte opgegeven' fluisterd de man bijna.

-en tom valt in een diep gat ^^ -


EN JA IK MAAK HORSETYCOON ALTIJD KAPOOT

Gemeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen

Billisnogsteedsaliveenlevend
Vorlijk pak ik mijn kleren - ik bedoel pyama's al in mijn zak. Zodat ik morgen zo snel mogenlijk wegkan.
Een veel te overstuur smsje krijg ik.
NEEEIN! Bill neit doodgaan! Ik kom er zometeen aan! volhouden!
Tomi
Ik frons mijn wenkbrauwen. Wtf, doogaan? Dat ben ik voorlopig nog niet van plan. Het duurt niet lang of en komen een hiysterische Tom en Jolien mijn kamer binnenegestormd.
"Ik leef nog," zeg ik bijdehand.

Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Serriemoordenaar
RENT DOOR HET GEBOUW LOOPT EEN KAMER BINNEN ZIET EEN JONGEN MET ZWART HAAR DIE AAN HET INPAKKEN IS BOEM_
SCHIET HEM NEER MET 5 KOGELS
LOOPT VERDER HET GEBOUW IN EN VERMOORDT NOG EEN PAAR DOKTERTJES

Bill
Aan de andere kant van het gebouw klinken schoten. Ik kijk verbaast op. Meteen komen de bodyguards die voor de deur staan rond mij en Tom staan als bescherming. Ik kijk Tom schouderophalend aan.

THAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH grrrrr. *slaat met hand tegen voorhoofd :'D*

Tom
Valt in Bill zijn armenvan geluk dat hij nog leeft :}

Mwoehahaaaa =D

Bill
Ik zit er wat onwennig bij. "En waarover ging die sms?"

Tom
Ik neem een grote hap lucht.
"Jolien en ik waren net buiten en toen zagen we paparazzi en dergelijke en opeens belde er iemand dus ik nam dûuh mijn gsm op en toen zei die man dat je bijna dood was dus ik had je toen een sms gestuurd en toen zijn we hierheen gevlucht en toen bleek dus dat je niet dood was en Bill je weet niet hoe gelukkig ik ben dat je nog leeft en voel je je wel goed? Ga anders even terug zitten *duwt Bill op bed* moet ik een glaasje water halen? je ziet plots zo bleek." -dat zegt hij dus in een sneltempo voor als je dat nog niet wist :}-

Serriemoordenaar
Rent voor z'n leven naar andere kant van het gebouw waar hij bodyguards ziet staan en schiet schiet schiet schiet schiet schiet schiet schiet schiet S*** ze hebben een kogelvrij vest aan. Pff; dan nog: SCHIET SCHIET SCHIET SCHIET oh iemand verkrampt van de pijn SCHIET *door de deur waar Jolien, Tom Kaulitz en Bill Kaulitz zitten* en meer SCHIET SCHIET SCHIET SCHIET SCHIET SCHIET SCHIET gericht op de bodyguards und naturlich ook op de deur waar Tomzel Billchen und Joliensel zitten =D

Bill
Ik rol mij op tot een bolletje en ik zie Tom Jolien vastpakken. Een van de bodyguards springt op het seriemoordenaardje. Die krijgt levenslang. gelukkig is er niemand gewond.

JOLIEN VERDOMME !

Tom
Jeej we leven nog , hoezee

EVA VERDOMME xD

Bill
Tom en Jolien gaan weer na nagepraat te hebben. MIjn kamer wordt helemaal omzeild door dikke bodyguars en afgsloten met een soort panelen die naar beneden zakken zodat er niemand in kan. Naast mijn bed staan nu twee politieagenten.

Oh, lekker veel privacy Bill :'D

Tomzel
Nadat ik met die mannetjes van de beveiliging heb gesproken dat ze Bill zeker goed in het oog moeten houden, zijn Jolien en ik weer weg. Toch redelijk ongerust loop ik terug met haar over het voetpad. Ik shake helemaal bij de gedachte dat er misschien iets met Bill zou gebeurd zijn;

I'm prepared ;hah

Jolien
Ik ga iets dichter tegen Tom lopen omdat ik nu toch de kriebels heb gekregen.

De kriebels van het zien van het einde van je leven of de kriebels omdat Tom naast haar loopt? :'D

Tomzel
Ik leg mijn hand rond haar middel en trek haar zó dicht mogelijk tegen me aan. "Dat was nou nog eens een actie film", grap ik met mijn bijna-doods-ervaring-humor :'D

Beide xD

Jolien
Ik grinnik zachtjes, "maak jij dat elke dag mee ofzo?"

Dat kan natuurlijk ook ='D

Tom
"Gelukkig niet", zeg ik enkel en kijk schichtig even achterom als ik iets hoor ritselen. Ach, het is de paparazzi maar :}

Jolien
"Ik krijg het van die creeps die achter ons aansluipen." zeg ik. En nog meer van wat er morgen in de boekjes staat, vul ik in gedachten aan.

Seriemoordenaar numero duo :'D
Sluip, sluip. - maar je weet niet waar hij sluipt -
Ik pak mijn geweldige zwarte , ik wilde een roze maar dat valt te hard op als je in het zwart gekleed bent en dan een roze, walkietalkie
"Zwarte Tijger is er niet meer, zijn aanval is mislukt, over", meld ik :'D (dit heb ik altijd wel eens willen omschrijven x'D)
"Blauw Oog, je weet wat de missie is, dood ze allemaal en doe het zo snel mogelijk, over", gromt Snorhaar. Mijn geweer schuif ik in mijn hand en houd ze goed vast. Oplettend op mijn omgeving sluip ik verder. Ik doe mijn camouflage pak uit en loop als een normaal geklede man het ziekenhuis binnen, mijn gevaarlijke dingen om iemand mee te vermoorden verbergend in de jas die ik slordig over mijn arm heb hangen.
Even later kom ik bij een groot bewaakt kamertje terecht. Is Brad Pitt hier ofzo?
Omdat het leuk is om even actie te zien, wacht ik tot iemand hun aandacht trekt. Als ze eenmaal wegkijken om te zien wat het geluid is verderop de gang, gooi ik onopgemerkt een handgranaat (dit heb ik altijd wel eens willen beschrijven :'D) op de grond bij de muur die in no-time afgaat. De brede, lelijke, mannen komen meteen in beweging en mijn ogen kunnen het nauwelijks volgen, maar het enige wat ik doe is onopgemerkt het mannetje dat in bed ligt met zwart haar dat kanker heeft en vooral geen ander mannetje (je hebt het gehoord Jolien puh) neerschieten met mijn geweer. Er klinken meer schoten, die van de BG (bodyguards :'D) afkomen maar ik heb ze eerder te pakken. Recht voor me zie ik de jongen van rond de twintig uit zijn bed vallen met een enorme plas bloed die zich vormt rondom hem. Hij hapt naar adem terwijl zijn lichaam helemaal grauw en bleek wordt. Hij kijkt me alleen verontwaardigd aan waarna hij zijn ogen sluit en zijn lichaam platgedrukt wordt tegen de vloer door de zwaartekracht. Zijn borstkast zie ik heel even dramatisch snel op en neer gaan, maar daarna stopt het en valt zijn pols bewegenloos naast zich neer. "Vaarwel, dode mensjes." Grijns ik.
Ik loop rustig door, iedereen rondom mij is toch zowat dood, geen kans op gevaar of hoe zal ik het zeggen.
Dit is waarvoor ik het doe: mensen zien lijden. Grauuwtch. :3

Hoe kan ik zo sadistisch zijn?

Tomzel
Ik negeer Jolien haar commentaar; hoewel ze gelijk heeft.
Er gaat iets raars door mijn borstkast. Een pijnlijke steek vlamt door me heen. Ik probeer vooral mijn inelkaargekrimp niet te laten opvallen bij Jolien terwijl ik rustig probeer door te lopen, maar iets zweeft door mijn hoofd. Iets naars, wat ik niet kan omschrijven.

Ooggetuige 5
Dood.

Politie agentje
Dood.

Alle bodyguards
Dood.

Alle betrokkenen (of hoez eg je dat?)
Dood.

Ondertussen lopen er al dokters naar Bill zijn afdeling. Eén van die dokters is dokter Elmo. *Ik vond geen originelere naam*
Dokter Elmo
Gechoqueerd kijk ik rondom me. Alle mensen zijn dood. Geen éne toont leven, ookal waren al die bodyguards hier. Vreemd.
Ik loop als eerste naar de jongen met het zwarte haar, omdat alle andere dokters toch al bezig zijn met de andere guys here.
Ik pak zijn arm vast en voel aan zijn pols, geen polsslag. Ik probeer hem te reanimeren, maar tevergeefs.. Dit was zijn einde.

Hoezo zielig, Bill is alive

Bill
Ik schrik gillend wakker. Ik gooi een van de bloemen tegen het hoofd van de bewakers uit hysterie. Dan komt alles terug naar me toe. Het was maar een nachtmerrie. Gelukkig. Ik leef nog en mag straks met Tom mee naar huis.

Zo zie ik er op dit moment uit ->

Tom
Testbeeld. grr
Ik heb geen hersens om na te denken nu.