Hét TH-rollenspel

Bill
Goed gedaan, Kaulitz. Voor deze daad zou je in de gevangenis kunnen belanden.
Ik had écht niet verwacht dat ze zo zou reageren. Ik ben een gelijkenis van Tom..
Red de situatie, Kaulitz! Red de situatie. Ö
'Ik was nog niet klaar met spreken hoor,' mompel ik verward, maar vooral met schuldgevoel. 'Ik wil het nog wel proberen, hoor, maar het lijkt me allemaal zo moeilijk voor jou, dat ik het niet wil verpesten tussen ons omdat Tom ertussen zit en..' Ach, Kaulitz, houd je kop. >.<"
Ik sla mijn armen rond haar heen en geef haar een kus op haar wang - omdat het mondgebied onveilig gebied is momenteel; bedreigd door de Tom Kaulitz soort. :'D

Hanne
Ik kijk Bill verward aan. Ik begrijp hem lang geen kanten. Eerst denk hij dat het beter is om te stoppen en dan veranderd hij van gedachte. Hij probeert me op een 'goedklinkende' manier te dumpen. Ik denk dat ik dan misschien beter zijn zin kan laten doen. Mijn hart breekt. "Misschien is het beter zo." fluister ik.

Bill
Kaulitz, tienduizend keer opdrukken!
Dumpt ze nou Bill Kaulitz? Dé Bill Kaulitz VAN Tokio Hotel?
Mijn bek zou openvallen als ik me zou laten doen.
'Waarom verander je opeens van gedachte?' Komt er botter uit dan dat de bedoeling is.
'Ik wil je helemaal niet dumpen, maar ik wil niet dat je ongelukkig bent omdat je té veel herinneringen krijgt de hele tijd van Tom en dan ook van hetgene wat hij je aangedaan heeft. Gisteren hield ik nog van je, zonder dat er éen probleem was, ik laat je eventjes alleen omdat ik verward was en je laat je gewoon misbruiken. Oké, misschien was het wel mijn fout, ik moest niet weggaan, ik moest zo'n wit rond ding in Tom zijn mond duwen en hem dat laten doorslikken, maar het is wel gebeurd, namens mijn schuld. Dus als we het er nu gewoon over eens zijn dat het mijn schuld is, jij loopt straks naar hem toe en geeft 'm een bitchklap en dan kunnen we gewoon doen alsof er niets gebeurd is.' Zonder nadenken stromen de woorden uit mijn mond.

Hanne
"Ik heb me LATEN misbruiken." mijn stem schiet de hoogte in. Dat heb ik nu altijd als ik overstuur geraak. "Godverdomme Bill, denk je dat ik dat met plezier heb toegelaten? Denk je dat ik niet elke minuut heb gevochten? Denk je nu echt dat ik liever Tom zou hebben?" Mijn stem spuwt vuur.
"Niets gebeurt is." snuif ik nog schamper. "Hij heeft me misbruikt. Misbruikt Bill. Denk je nu echt dat ik dat in 1,2,3 kan vergeten."
Go bitch

Bill heeft haar trouwens al lang losgeloten, per detail. ^^

Schaakmat Bill ^^
Foute woorden, foute boel.
Er komt vaag wat gemompel uit mijn stembanden. Verslagen van mijn foute woordkeuze laat ik mijn hoofd hangen en weet ik niets meer te zeggen. Of ik zeg nu iets en ik word de diepte in gesleurd omdat ik de foute woorden gebruik en sterf daarbij ook nog eens omdat ik Hanne kwetste. Of ik zwijg en sterf daarbij omdat alles me teveel wordt. Maakt niet uit welke keuze ik maak, ik sterf toch.
Figuurlijk gezien dan toch ^^

Hanne
Mijn ogen staan nog steeds woedend. "Ik zou het dus appreciëren als je weggaat." Ik benadruk elke lettergreep. Mijn woorden spuwen als gif. Diep vanbinnen breekt mijn hart.

Bill
In 0.0002 secondes sta ik buiten het huis en in 0.01598 seconden ben ik bij de studio. Emotieloos is mijn blik. Dood is de binnenkant van mijn uiterlijk. David staat vrolijk tegen me te praten als ik binnenkom, maar geen enkel woord kan ik van het andere onderscheiden. Terwijl de jongens bezig zijn met muziek, dump ik mezelf in een zeteltje waar ik mezelf aandruk tegen de leuning.
"Verzet je toch ventje, er zijn duizenden meisjes die jou willen." "Ja, het geld willen." Twee stemmetjes beginnen meteen ruzie te maken onderling.

Hanne
Wat denkt dat verwaande broekventje van een popster wel niet. Dat hij mij zomaar kan krijgen? Ja dat kan hij. Dat hij goed geweldig en zo wauw is.Dat is hij. Ik storm voor ze 125789e keer mijn kamer weer binnen. Het doet pijn. PIjn van woede en onmacht. Maar dan heb je nog de pijn van het besef. Het besef dat ik van hem houd. Maar die pijn zit diep verstopt in mijn hart. Schreeuwend om eruit te komen. Schreeuwend voor aandacht van Mr. Perfect.

Gustav
Het lijkt dat niemand merkt dat Bill behoorlijk in de put zit. Hij laat alles maar over zich heen komen. Knikt als hij dat moet, antwoord als het echt nodig is (al is het maar met korte zinnen). Zijn anders vrolijke ogen zijn dood. Alsof er in hem iets dood is gegaan. Ik probeer om hem onder vier ogen te spreken. Maar dat lukt toch niet als iedereen steeds rond hem hangt?

Bill
Ik voel Georg zijn ogen iets te lang in mijn rug priemen terwijl hij met Gustav wat aan het praten is. Geïrriteerd draai ik me naar hem om, meteen kijkt hij betrapt van me weg. Als ik een leeuw was, wat ik vroeger ook was met mijn manen, zou ik grommend hem hebben aangestaard. Maar dat gromgedeelte is niet weg. Dat gaat nooit weg. Tom zet zich naast me neer, mijn poging van rechtstaan en weglopen mislukt meteen als hij me vastpakt bij mijn middel en me terug naast hem trekt. Ik staar hem alleen maar aan, maar hij weet wel meer dan alleen aanstaren. 'Hanne is boos op je hè?' Zegt hij enkel en schudt met zijn hoofd, alsof het de situatie zou kunnen verbeteren. 'Gaat het jou dan wat aan?' Zeg ik enkel bot, alsof het me niets kan schelen. 'Dat ze nu terug single is niet, dat jij mijn broertje bent wel.' Zegt hij rustig. Grommend rol ik achteloos een rondje met mijn ogen en kijk van hem weg. 'We hebben het er thuis nog wel over,' zegt hij en loopt naar David die hem wenkt. Ik trek mijn knieën hoger tot ze mijn borstkast raken en ik mijn armen er rond leg. Mijn kin rust op mijn benen terwijl er maar één ding door me heen gaat. Muziek. Leeft er dan toch nog iets in al het dode inside mijn lichaam?
Wie'n geisterfahrer
Such ich dich
Die nacht ist kalt
Ich fahr allein
Wie'n geisterfahrer
Um endlich bei dir zu sein

De woorden blijven in mijn achterhoofd rondspoken. Alsof ze nooit iets anders hebben gedaan. Een raar gevoel in mijn maag laat me in elkaar krimpen. "Bill, is alles goed? Je ziet zo bleek?!" David zijn stem dringt tot me door. "Ja, ik voel me prima." Zeg ik enkel en prop een onschuldig lachje op mijn gezicht. Ich fahr allein

Het is 'Ich fahr allein' :'D

Hanne
Koppig zit ik op mijn kamer. Mijn masker voor de rest van de wereld. Het altijd-vrolijke meisje Hanne! Diep van binnen ben ik veranderd in een huilend depressief wrak. Waarom is liefde zo moeilijk? You say I'm fixed, but I still feel broken, broken

Gustav
Er klopt iets niet. Er is iets serieus mis met Bill. Het vreemdste is nog dat Tom zich er niet veel van lijkt aan te trekken.

sorry mama, 1. ik houd liever van de engelse versie (A) - maar het duitse paste er beter bij op een of andere manier & 2. ik heb het maar snel gegrabbelt van een of andere site :'D


Tom trekt het zich wel aan, puh. Alleen uhm- wil hij er niet in het openbaar over praten, waar zijn vriendjes bij zijn. ='D
Bill
Hoe zou het met Hanne gaan? "Zet d'r uit je hoofd," Tom gooit het blikje Red Bull naar Georg zijn gezicht en begint als een kleuter te grinniken als Georg hem mist en zo tegen zijn wang aankrijgt. Normaal gezien zou ik kattig op Tom zijn woorden reageren, maar ik doe het toch maar niet. Ik negeer hem zelfs, iets wat hem helemaal irritant maakt. Lang denk ik er niet over na, mijn hersenen denken aan iets totaal anders dan de roem en luxe die ik in mijn hand kan hebben. Zou Hanne boos zijn op me? Mijn mondhoeken dalen naar beneden, Tom laat duidelijk zijn zucht horen. "Ja, dat is ze en nog geen klein beetje." Zegt hij, Georg kijkt hem raar aan. "Heb je weer een meisje gedumpt na hét, écht mee kappen man, vrouwen worden bang van je als ze dat horen." Zegt hij alsof hij alles van ze weet. "Komop zeg, welk meisje wil me nu niet in haar bed hebben?" Tom heeft een valse grijns op zijn gezicht. "Hanne," bijt ik de harde waarheid naar hem toe. Georg trekt zijn wenkbrauw op. "Heeft de tweeling één meisje op het spel die ze graag allebeide willen hebben maar jullie hebben nooit leren delen?" Ik negeer zijn conclusie en wend mijn hoofd af naar de grond. "Godzijdank, ik begon al te denken dat je homo was, Bill." Een speels lachje volgt van Tom, de twee beginnen lekker te kibbelen alsof ze al vanaf hun geboorte kippen zijn.

Phaha :'D
Omg ik reageer nu pas Ö schande :'D

Hanne
Ik verveel mij. Als ik mij verveel ga ik nadenken over dingen waar ik me slecht over voel. Dat wil ik op deze moment net niét doen. als er iets wil dan is het aan Bill denken. Daar ging ik weer. Heeft er iemand ooit al eens zoveel perfectie in een naam alleen al gehoord als in de naam Bill. En dan zijn stem. Zijn geur. Zijn ogen. En dan nu... allemaal weg.
Niet aan denken Hanne. Niet aan denken. Ik schud mijn hoofd zachtjes, alsof ik de gedachten er zo uit kan laten wippen. Trippelende voetjes laten me weten dat Eva op komst is. "Hanne spelen?"

VAKANTIEEEE <33

Dit verhaal gaat écht niets krijgen als we de hele tijd over hun zielige ikjes gaan hebben :'D

Billverdrietigebananenschil
Later die avond zit ik als een bolletje opgerolt in de zetel, Tom staart de hele tijd transparant door me heen. Hij twijfelt aan zijn woorden en durft ze niet uit te spreken. Laat hém maar piekeren, hij is de fout. Morgen denk ik dat ik eens langs mama ga ; ja, misschien ben ik een moederskindje, maar dan nog voel ik me goed bij haar. Maar ook bij Hanne. Tom mompelt iets onverstaanbaars en staat dan op om vervolgens weg te lopen. Twijfelend vis ik mijn gsm naar boven, ik staar naar de opties die bij Hanne haar naam komen:
- Bericht versturen
- Bellen
- Gegevens wijzigen
- Verwijderen

De eerste optie blijft vetgedrukt afgebeeld, zou ik haar een sms sturen of toch maar niet.. ? Dan stuur ik toch maar een sms,

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH <33
Bill & Hanne zijn een en al zieligheid :'D
& het is heir veel te stil met enkel jij en ik :'D
& ik vergeet er een Hanneding in te zetten x'D

Hanne
Eva ligt eindelijk in bed. Dat overactieve kind was écht niet stil te krijgen. Ik moest wel vijf verschillende verhaaltjes voorlezen over hij grote idool Bas de beer. Ik lach wat in mezelf en schrik van het geluid. Het klinkt zo leeg, zo doods. Toch voelt het wel goed. Ik wordt wat vrolijker van het feit dat ik toch niet helemaal één brok depresiviteit ben geworden. Ik laat me in de zetel zakken en zoek tussen de kussens naar de afstandsbediening. De eerste post die opent in tmf. Ik staar een tijdje naar het beeld. Die jongen. Zijn pure perfectie. Zijn voorzichtige bewegingen en het totaal . Bill.
you say I'm fixed
but I still feel broken, broken.
Light on, lights off
Nothing works.
I'm cool, I'm great
I'm a jerk
I feed my self lies with the words left unspoken
Gonna be okay, gonna be okay one day!
That day never came
That day never comes
I'm not letting go
I keep hangin' on
Everybody says that time heals the pain
I've been waiting forever.
That day never came.
Zijn woorden boren recht door mijn ziel. Het is prachtig hoe hij dit zingt. Zijn verdriet raakt me. Zijn doodse blik. Tranen borrelen op in mijn ooghoek. Niet wéér. MIjn tranen gaan weer de vrije loop.
The screams in my mind, I'll keep them a secret.
Het nummer is uitgezongen. Op het beeld verschijnt er een vrolijke presentatrice. "En dat was Tokio Hotel met hun gloednieuwe numme That day. Volgens hun manager heeft Bill het deze namidag geschreven. Ze wouden het meteen laten horen aan al hun fans en hebben het hier in de studio opgenomen. En dan gaan we nu verder met het volgende nummer van ..."
Ik lusiter niet meer. Mijn gsm is net afgegaan. Bill <3

Bill

Tom komt terug de kamer binnen, zet zich naast me in de zetel en prompt neemt hij me vast in zijn armen. 'Bill, ik kan het niet aanzien hoe je jezelf zit op te wreten van verdriet, het spijt me zó hard.. Het is allemaal mijn grote schuld en.. En nog zoveel andere dingen..' Onwennig leg ik mijn armen rond hem heen terwijl er weer tranen worden losgeschud. Niet alleen bij mij, Tomzel houdt zich ook niet in. 'Ik kan het niet aanzien hoe ik je langzaamaan kwijt geraak.. Het spijt me zóo hard,' minuten lang blijft het na die woorden stil. Tom verbreekt uiteindelijk de stilte weer. 'Wat heeft Hanne nog gezegd waarom je uiteindelijk zo.. dood bent?' Voorzichtig rollen de woorden over zijn lippen, alsof hij mij met die woorden kan doden. 'Veel te weinig, misschien zelfs te veel.' Beantwoord ik zijn vraag abstract. Daarna gaat mijn gsm af, de beltoon van Hanne nog wel. Ö
Tom houdt mijn gsm wijselijk voor mijn neus, 'jij gaat opnemen anders Tomii boos.' Met een klein glimlachje drukt hij dat ding in mijn handen. Twijfelend neem ik op;
'Bill.' Zeg ik enkel.



^^

Hanne
Nerveus friemel ik aan mijn nagel. Ik vergeet bijna wat ik me voorgenomen had om te zeggen als ik zijn stem hoor. Bill Er zit zoveel emotie in zijn stem. Alsof hij elk woord zingt. "Ik - ik heb je nummer gezien." probeer ik zo neutraal mogelijk te zeggen. Niet gelukt Ik bijt op mijn tong. Waar gaat mijn geweldige tekst van daarnet naartoe?

Bill
Oh, fijn, ze heeft het al gehoord.. Langzaam word ik zenuwachtig, wat verwacht ze nu dat ik zeg? 'Vond je..' Mijn stem valt langzaam weg, niet wetend wat ik moet of mag zeggen. 'Vond je het mooi dan?' Vraag ik met een nare trilling in mijn stem.

Hanne
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Van mijn nagel schiet niet veel meer over. Zeg dag met het handje tegen mijn modelgesprek.
"Ik- ja.." mijn stem klinkt even hakkelig als die van Bill.

Bill
Ja, en wat nu groot brein van dat kattig kind van een Bill? Wat ga je nu zeggen?
Ik probeer mijn zucht vooral niet te laten opmerken, maar Tom merkt alles op ook al was hij niet luid / duidelijk. 'Was dat wat je wilde zeggen? Want anders denk ik wel dat we klaar zijn, vooral van wat er deze namiddag is gebeurd.' Zuchtend sla ik mijn ogen neer.

Je kan niet DOOR een telefoon kijken Eva :'D

Hanne
"Ik- ik" waarom belde ik hem? Waarom? Was ik vergeten dat hij de botterik was?
"Het spijt me..."

Bill
De brok in mijn keel is onslikbaar, waarom komt ze altijd achteraf terug? Oké, dat is misschien een beetje te hard..
Ik staar naar Tom. Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik kijk transparant door hem heen. Alsof hij er niet eens meer is voor mij. Hoe ik me moet voelen weet ik al helemaal niet meer. Blij? Boos? Schuldig? Mistroostig? Droevig? Emotieloos staar ik naar Tom. 'Je moet haar niet laten gaan, geef toe aan haar woorden, je bent haar waard.' Zegt hij enkel en staart me dan aan, wachtend op welke keuze ik kies.
'Mij ook,' verbreek ik de ongemakkelijke stilte. 'Heel erg hard zelfs..'

Phantomrider <3

Hanne
Ik voel me onwennig. Meent hij dat nou? Na al wat hij gezegd heeft?
"Ik heb geprobeert... mamar het lukt gewoon niet zonder jou"

Bill
'In de studio was het vreselijk met al dat schuldgevoel, het moest er gewoon op een of andere manier uit.. (het liedje ^^) Iemand zei zelfs tegen me dat ik mezelf aan het opvreten was door droevigheid.' Dat moest er gewoon ook nog even uit en ik houd van Hanne, min of meer. Twijfel ik nu aan de liefde voor Hanne? Ö
Ik houd toch van Hanne? Ja? Toch? Anders had ik nooit dat liedje geschreven, juistja.

Hanne
"Ik begrijp het gevoel. Ik houd van je. Ik twijfel alleen zo hard, na wat Tom me heeft aangedaan. Het is niet eerlijk."

Bill
Ik zucht als ik hoor dat ze weer over hetgene begint wat er gebeurd is. 'Ik kan de tijd niet terugdraaien,' zeg ik enkel. Tom zet zich naast me neer en komt met zijn éne oor naast mijn gsm hangen om mee te luisteren.