Hét TH-rollenspel

Bill is Paranoide :'D
Jolien
Vrolijk begin ik over 'naampaard' te vertellen. Halverwege mijn uitleg stop ik doordat Bill me achterdochtig aankijkt.

Bill
"Bill?" Tom zijn stem hoor ik redelijk bezorgd klinken, maar ik ben te druk bezig met mezelf om mijn imago te beschermen. "Ja wat?" Bijt ik hem af, wat absoluut niet de bedoeling was. "Sorry", mompel ik zacht. Hij glimlacht, mijn kalmeringsmiddel en vraagt me wat er aan de hand is. Ik kijk hem wat raar aan, maar zeg dan voorzichtig de woorden: "Misschien wilt ze deze sappige roddel over me wel doorgeven aan de media", ik kijk Jolien nog eens goed aan, waarna ik een pijnlijk gevoel in mijn maag krijg. Ik krimp meteen een beetje in elkaar, maar houd me sterk. Niemand anders mag zien hoe ik pijn lijd buiten Tom en mijn moeder. "Bill, doe normaal, je kent Jolien niet eens." Zegt hij rustig en kijkt Jolien ook eventjes aan. Ze zit er stil bij.

Jolien
Ik weet niet of het zo'n goed idee was om hiernaartoe te komen. Bill lijkt nogal... aangedaan door wat er met hem is. Waar ik hem volkomen gelijk aan geef.
"Vertellen aan de media?" Ik kijk verbaasd naar alletwee de jongens.
Er wordt op de deur geklopd.
"Bezoekuur is over," zegt een verpleegster.

Tom
Zuchtend sta ik op en geef Bill een knuffel waarbij ik hem toefluister dat alles wel goed komt. Samen met Jolien loop ik de gang op. "Arm klein joch dat hij is." Mompel ik en kijk Jolien aan. "Ik zou nooit geloven dat jij zoiets aan de media vertelt, daar zie je er veel te aardig voor uit." Een klein glimlachje volgt van mij.

Billzorgmakendebanaanschil
Verbitterd kijk ik naar mijn nagels. Ze zien er niet uit. Een zure blik komt over me heen staan als ik eraan begin te denken hoe ze mijn roddels zouden beschrijven. "Bill Kaulitz, doodziek, overlevingskansen 0%" of "Bill Kaulitz kanker: vandaag werd vernomen via een anonieme bron dat Bill Kaulitz (zanger van Tokio Hotel) kanker heeft. Welke status hij op dit ogenblik heeft is onbekend.." Grommend begin ik er al depressief van te worden. Ik neem Tom zijn teddybeer in mijn handen. De pluizige plushe voelt zacht en aaibaar aan. Meteen begin ik de plushe beer te strelen alsof het een echt voorwerp is. "Denk jij dat ze het zal doen?" Vragend kijk ik de beer aan. Zijn glimlach blijft hetzelfde staan, zijn kraaloogjes blijven in het licht schitteren. Antwoorden zal hij niet doen, maar langs de andere kant ben ik ook blij dat het zwijgt. Zo hoef ik zijn commentaar wat hij ervan vindt niet te horen. Ik zet hem terug en bedenk me wat voor 'n geweldige broer Tom eigenlijk is. Hij is soms een eikol, omdat hij niet op z'n medicatie let, maar eigenlijk is hij heel aardig met een gouden hart.

Jolien
Ik voel me een beetje slecht over hoe het gesprek is geëindigd. Toch doen Toms woorden me glimlachen. "Het was me eigenlijk nog niet eens opgekomen dat jullie beroemd waren. Al ken ik jullie wel hoor. (:"

Tom
Glimlachend kijk ik haar aan. Dan is er toch nog iemand die niet verblind wordt over onze beroemdheid. "Ik ben al blij dat je niet verblind bent van onze beroemdheid," zeg ik luidop mijn gedachte en wil me nogmaals verontschuldigen over Bill zijn gedrag. "Bill is een klein beetje lichtgeraakt omdat hij bang is dood te gaan en de tweede reden; hij wil zijn haar niet kwijtgeraken." Dat laatste zeg ik wat stiller.

Jolien
"Dat is toch normaal.." antwoord ik stil. Dan pas dringen zijn woorden tot me door.
"Is hij bezorgd over zijn HAAR?"

Tom
"In eerste instantie is hij bezorgd over zijn leven, in tweede instantie: ja, over zijn haar." Zeg ik onverschillig. "Maar dat meent hij niet, dat zie ik gewoon aan de manier hoe hij kijkt. Hij probeert grappig te doen en daarom speelt hij een dramaqueen over zijn haar." Leg ik uit met een kleine glimlach. Ik moet er nog niet aan denken wat er met mij gebeurd als Bill er niet meer is..

Jolien
"Het komt wel in orde... Geloof erin!" zeg ik als ik Tom op zijn rug klop. We komen aan bij hetzelfde bankje als gisterenavond.

Tom
"Ik geloof er heus wel in", begin ik mijn gemaar-zin, "maar als hij het gevecht opgeeft is hij er niet meer.."
Verder probeer ik er niet aan te denken en vlei ik me op het bankje neer.

Jolien
"Daarom ben jij er, zodat hij het niet opgeeft," zeg ik met een glimlach.
"Zin om nu je gedachten te gaan verzetten?" x)

Tom
"Waarom heb jij altijd gelijk? Daar kan ik niet tegen", grijns ik en wacht niet lang op een antwoord. "Wat was je dan van plan om mijn gedachten te verzetten?" Vraag ik speels omdat ik het niet kon laten :'D

Jolien
"Daarom." Ik rol met mijn ogen. "In your dreams boy." zeg ik en ik steek mijn tong uit. "Ik dacht eerder aan de cinema ofzo :'D"

Tom
"Jij moet psycholoog worden", meld ik mijn gedachte en kijk haar dan een beetje verdwaasd aan. "Wat gebeurd er in my dreams?" Vraag ik dan, omdat ik het toch even niet snap

Tomdom ='D

Jolien
"Toch lekker niet!" zeg ik koppig en ik steek mijn tong uit. Ik trek Tom recht. "Kom als je je haast, halen we de shift van 12 uur nog."
Ik trek Tom achter me aan las ik richting de filmzaal loop.
"Welke film," vraag ik ondertussen.

Tom
"Een horror", zeg ik vastbesloten. "Of eentje waarmee je kunt lachen, kies jij maar anders staan we hier nog uren", grijnzend over mijn zelfbeeld kijk ik haar aan.

Jolien
"Denkdenkdenk.." mompel ik in mezelf. "Ik weet het! 'I know what you did last summer!" gil ik uit. Ik verdwijn richting de kassa en kom even later terug met 2 tickets. Daarna lopen we door naar het snoepwinkeltje waar we twee grote cola's kopen en een grote doos popcorn.

Tom
In de zaal zelf is het stilletjes, veel mensen zijn er niet. "Volgens mij zijn ze allemaal al bang weggerend", fluister ik naar Jolien toe. We kiezen natuurlijk een goed plekje: helemaal achteraan. Jolien zet de popcorn tussen ons beiden in en wacht geduldig tot het licht uitgaat.

Jolien
Tom begint spastisch een gitaar na te doen bij het liedje 'Humanoid'. Ik schiet in de slappe lach en een koppeltje dat elkaar aan het opeten waren kijken verstoord onze richting uit.

Tom
"Wil jij mijn schatje van een luchtgitaar niet eens beledigen?" Vraag ik en moet stiekem ook wel lachen van Jolien haar schattig lachje. Ongestoord speel ik verder, maar even later kan ik écht niet meer bijkomen van het lachen als Jolien ook niet kan bijkomen en haar mondhoeken lijken te scheuren

:'D

is het grappig soms?

Jolien
Ik kan niet meer bijkomen, 'zijn schatjes'. Als de lichten uitgaan klin kt mijn lach nog duidelijk. Langs beneden komt er een luide sjjjjjjt. Al snel veranderd mijn gelach in gegil.

Tom
Ik gniffel zachtjes om Jolien. Ik denk wel dat ik een goede manier weet om haar te laten stoppen, maar ik doe het maar niet. (Zoenen :'D)
"Als je te veel geluid maakt Jolien, komen zé (die gastjes van de film ofzo?) ons vermoorden", zeg ik wijs

Jolien
Op een rustig moment geef ik Tom een harde por omdat hij mij zo uitlacht. Al snel wordt er weer iemand vermooord en duw ik mijn hoofd tegen TOms schouder.

Tom
Grijnzend leg ik mijn armen om haar heen. "Ben je nou bang?" Vraag ik 'bezorgd' en woel met mijn hand door haar haren zodat die helemaal in de war ligt. :'D

Jolien
"Neen!" zeg ik arrogant en ik duw hem van me weg. Hysterisch probeer ik mijn haar terug een beetje in vorm te brengen. Op het scherm zien we een afgehakt hoofd met veel bloed. Na een hoog gillentje duw ik mijn hoofd terug tegen Tom.